W 2004 roku Chris Andersonⁱ przedstawił światu teorię „długiego ogona”ⁱⁱ. Według tej koncepcji szeroki asortyment może przełożyć się na większe obroty na rzadkich i pojedynczych produktach niż w przypadku najbardziej popularnych towarów.

Koncepcja Andersona ma swoje przełożenie także na branżę tłumaczeń.

Portal Ethnologue podaje, że na całym świecie istnieje 7, 111 językówⁱⁱⁱ. Aż 40% z nich należy do zagrożonych (wśród nich wiele ma mniej niż 1000 użytkowników), a jedyne 23 języki ze wszystkich istniejących na świecie swoim zasięgiem obejmuje ponad 50% globalnej populacji.

Tak duża liczba języków stawia wiele wyzwań dla branży tłumaczeniowej. Języki rzadkie posiadające małą grupę użytkowników sprawiają trudności i to właśnie one określane są tzw. „językami długiego ogona”.

Z kolei języki, które tłumaczyć może praktycznie większość dostawców nazywa się tzw. „językami krótkiego ogona”. Wśród nich wymienia się: angielski, chiński, japoński, hiszpański, niemiecki, francuski, portugalski, włoski, rosyjski, koreański i arabski.