Tłumaczenia kart charakterystyki substancji niebezpiecznych

W tym dziale poznajemy wzór chemiczny oraz nazwę pierwiastka, substancji lub mieszaniny – często jest ona podana w kilku językach.

Osoba odpowiedzialna za kartę wypisuje zastosowanie substancji, identyfikuje producenta, importera lub dystrybutora, a także podaje numer telefonu alarmowego.

Ta część karty zawiera dosyć specyficzne informacje, które mogą być dla przeciętnego odbiorcy niezbyt zrozumiałe. Pojawiają się takie wyrażenia jak: „klasyfikacja substancji”, „numer CAS” czy numer WE (EINECS).

Dla osób, które „siedzą” w tej branży nie stanowią one żadnej tajemnicy. Niemniej, muszą się one znaleźć w tym dokumencie.

Punkt ten odnosi się rzecz jasna do tego, czy opisywana substancja niesie ze sobą ryzyko – toksyczność, zagrożenie dla człowieka i środowiska; w jaki sposób może dostać się do ciała organizmu żywego albo jak reaguje w kontakcie z powietrzem lub wodą.

W tym miejscu nie ma jeszcze konkretnych tłumaczeń, jakie zniszczenia powoduje – jedynie podstawowe dane.

Karta podaje przede wszystkim informacje, czy istnieją odtrutki w przypadku połknięcia groźnej substancji oraz jakie trzeba zastosować leczenie (np. postępowanie objawowe, tlenoterapia, podanie leków, itp.).

Druga sprawa dotyczy postępowania w przypadkach zatruć inhalacyjnych i poprzez drogę pokarmową, skażeń skóry lub oczu.

Dokument jasno opisuje co robić w takich sytuacjach – inaczej mówiąc, w jaki sposób uratować zdrowie i życie pokrzywdzonego.

Dowiadujemy się jaka jest klasa temperaturowa substancji oraz jego grupa wybuchowa – inaczej mówiąc, czy stanowi ona niebezpieczeństwo w połączeniu z ogniem. Karta charakterystyki tłumaczy, jakimi środkami ugasić pożar (wodą, pianą, piaskiem, gaśnicą, itp.) oraz podaje zalecenia ogólne – zawiadomienie straży pożarnej, ewakuacja.

W wielu przypadkach przeczytamy, że jeżeli chcemy ugasić ogień, musimy założyć ubranie ochronne.

Tytuł tego punktu już wiele nam wyjaśnił. Czytelnik poznaje sposób w przypadku, kiedy niebezpieczna substancja czy mieszanina przedostała się na zewnątrz, czyli do środowiska.

Przede wszystkim musimy zrobić wszystko, by np. nie przeciekła do wód i kanalizacji.

W przeciwnym razie może się to zakończyć poważną sytuacją obejmującą sporą powierzchnię danej miejscowości.

Ten punkt również sporo tłumaczy. Przede wszystkim najczęściej informuje by substancji i mieszaniny nie jeść, pić, wdychać, wcierać w oczy oraz jak jej najczęściej unikać. W drugiej kolejności dowiadujemy się, że należy stosować ubranie ochronne i przebywać np. w miejscu dobrze wentylowanym.

Rzeczą ważną jest samo magazynowanie omawianej substancji, która powinna znajdować się w specjalnie oznakowanych pojemnikach przy sprzyjających warunkach sanitarnych powietrza.

Karta charakterystyki informuje w tym miejscu jakie jest najwyższe dopuszczalne stężenie substancji, dopuszczalne stężenie w materiale biologicznym oraz jakie istnieją wymagania dotyczące środków ochrony indywidualnej.

Odbiorca tekstu poznaje konkretne nazwy części ubioru, które powinien bezwzględnie założyć – np. rękawice, gogle, obuwie ochronne, maski, czy kombinezony.

Każdy pierwiastek, substancja i mieszanina ma swoje właściwości podstawowe, takie jak: masa cząsteczkowa, barwa, zapach, temperatura topnienia, temperatura zapłonu, rozpuszczalność w wodzie, itp.

Dane bardzo przydatne, które przy okazji przypomną nam lekcje chemii.

W tym punkcie dowiadujemy się, czy rzecz z którą mamy do czynienia jest stabilna w warunkach naturalnych, a więc czy nie zajdzie jakaś niekontrolowana reakcja.

Określone zostają warunki i materiały, jakich należy unikać oraz które niebezpieczne produkty mogą się wydzielić podczas spalania lub rozkładu.

Karta charakterystyki podaje klasę toksyczności dla człowieka i środowiska oraz czy jest rakotwórcza dla organizmów żywych.

Umieszcza się również stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne. Niektóre typy dokumentów zawierają opis ostrego i przewlekłego zatrucia daną substancją.

Tutaj czytamy, czy rzecz jest niebezpieczna dla środowiska; jakie istnieją dopuszczalne i alarmowe poziomy substancji w powietrzu; wartości graniczne wskaźników jakości wody w klasach wód powierzchniowych czy stężenia toksyczne dla wodnych organizmów zwierzęcych i roślinnych.

Dokument tłumaczy również w jaki sposób toksyczność wpływa na rozwój zwierząt oraz małych organizmów.

Inaczej mówiąc, poznajemy metody unieszkodliwiania odpadów – czy usuwać (lub nie) do kanalizacji, przekształcać termicznie/biologicznie/fizyczno-chemiczne albo składować w specjalnych miejscach.

Każdy środek transportu przewożący niebezpieczne materiały, musi być odpowiednio oznaczony i widoczny dla innych uczestników ruchu.

Podane są takie informacje jak: numer rozpoznawczy materiału UN (ONZ), nazwa przewozowa, numer rozpoznawczy zagrożenia, i oznakowanie środków transportu.

Karta charakterystyki podaje również jakie powinny być oznakowania na opakowaniach. Są one nam bardzo dobrze znane i nie raz widzieliśmy je przeglądając na przykład w markecie. Na wybielaczach, lakierach, zmywaczach i innych środkach chemicznych pojawiają się takie symbole, które nazywają się fachowo „zwroty ryzyka”.

Przy okazji pojawiają się też zwroty, które wskazują na rodzaj zagrożenia (skrót „R”), np.:
R23/25 – Działa toksycznie przez drogi oddechowe i po połknięciu.
R50/53 – Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne; może powodować długo utrzymujące się niekorzystne zmiany w środowisku wodnym.

Nie możemy też zapomnieć o zwrotach określających warunki bezpiecznego stosowania produktów (skrót „S”), np.:
S1/2 – Przechowywać pod zamknięciem/chronić przed dziećmi.
S20/21 – Nie jeść i nie pić/nie palić tytoniu podczas stosowania produktu.
S28 – Zanieczyszczoną skórę natychmiast przemyć dużą ilością ciepłej (lub zimnej) wody.
S60 – Produkt i opakowanie usuwać jako odpad niebezpieczny.
S61 – Unikać zrzutów do środowiska. Postępować zgodnie z instrukcją lub kartą charakterystyki.

Czyli dane dodatkowe, które przysługują każdej substancji czy mieszaninie chemicznej z osobna.
Karty charakterystyki są niezwykle ważnymi dokumentami, które muszą być sporządzone z najwyższą dokładnością.

Nie ma tutaj mowy o jakiejkolwiek pomyłce, czy nawet drobnym przejęzyczeniu. Wiedzą o tym producenci środków chemicznych oraz dystrybutorzy, którzy zachowują najwyższe standardy bezpieczeństwa. Podobnie czyni nasze biuro tłumaczeń.

Dokładamy wszelkich starań, by przekłady z języka obcego na język obcy cechowała jakość oraz precyzja.

Tłumaczeniami zajmują się u nas profesjonaliści znający branżę techniczną i chemiczną. Ich praca przełoży się na Wasze i Waszych klientów bezpieczeństwo.