Menu
Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) podaje, że na całym świecie jest ponad 300 mln osób, które cierpią na depresję. Jest ona powszechnym zaburzeniem psychicznym. Nie ma wieku – cierpią na nią ludzie młodzi i starsi. Częściej dotyczy kobiet niż mężczyzn. Mówi się o niej, że jest główną przyczyną niepełnosprawności na Ziemi, ponieważ jest jednym z czynników dokładających cegiełkę do ogólnoświatowego obciążenia chorobami. Ważne jest to, że można ją leczyć – istnieją skuteczne psychologiczne i farmakologiczne metody leczenia. Niestety w najbardziej poważnych przypadkach może doprowadzić do samobójstwa.
Popełniłem najgorszy błąd, jaki tylko można w życiu popełnić.
Zapomniałem o byciu szczęśliwym.
(Jorge Luis Borgis)
Od czasu do czasu wszyscy odczuwamy uczucie smutku, ale zwykle znika w ciągu kilku dni. Poważna depresja lub poważne zaburzenie depresyjne to coś więcej. Jest to stan klasyfikowany jako zaburzenie nastroju i może wywoływać długotrwałe objawy, tj. przytłaczający smutek, brak energii, utratę apetytu i brak zainteresowania rzeczami, które dawały przyjemność.
Jak podaje Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) różni się ona od zwykłych fluktuacji nastroju i krótkotrwałych reakcji emocjonalnych, to ciężkie wyzwanie w codziennym życiu. Szczególnie dotkliwe w przypadku długotrwałego i umiarkowanego lub ciężkiego nasilenia może poważnie zaszkodzić zdrowiu człowieka.
Czytaj również:
Czy wiedzieliście, że: jak podają źródła historyczne, że depresja (łac. depressio – głębokość od deprimere – przygniatać) znana była już przez Summerów – są zapiski z 2600 roku p.n.e. Nawet Stary Testament zawiera opisy osób, które dotknęła ta choroba, Joba czy króla Saula.
Na jej pojawienie się wpływa wiele czynników, tak naprawdę to wynik złożonej interakcji spraw natury:
społecznej,
psychologicznej,
biologicznej.
Kto jest na celowniku depresji?
Zazwyczaj będą to osoby, które przeżyły jakieś niemiłe zdarzenia w swoim życiu, może to być np.:
bezrobocie,
utrata bliskiej osoby,
uraz psychiczny.
Przyczyn depresji należy szukać także wśród czynników tj.:
niska samoocena,
zaburzenie lękowe,
zaburzenie osobowości,
zespół stresu pourazowego,
problemy fizyczne,
problemy seksualne,
przewlekłe choroby, w tym: cukrzyca, stwardnienie rozsiane lub rak,
zaburzenia związane z alkoholem lub zażywaniem narkotyków,
niektóre leki na receptę,
rodzinna historia depresji,
wiek,
płeć,
rasa.
Osoba z depresją może być narażona na większy stres i dysfunkcje, pogorszenie sytuacji życiowej.
Choroba sercowo-naczyniowa a depresja
Istnieją powiązania między depresją a zdrowiem fizycznym. Dobrym przykładem jest choroba sercowo-naczyniowa, która może prowadzić do depresji. Zresztą mechanizm ten działa także w drugim kierunku.
Z tym wiąże się depresja
Co może spowodować depresja?
odczuwamy cierpienie,
źle funkcjonujemy w domu, w pracy czy szkole,
w najbardziej poważnych przypadkach prowadzi do samobójstwa.
Depresja daje znaki i ma objawy. Chociaż w zależności od rodzaju będzie inaczej sygnalizowała swoją obecność, można ją rozpoznać.
Wśród rzeczy, które świadczą o tym, że niestety pojawiła się w kogoś życiu znajdujemy:
uporczywe uczucie smutku, beznadziejności, bezwartościowości lub pustki,
drażliwość, frustracja lub odczuwanie niepokoju,
utrata zainteresowania czynnościami lub hobby, które dawniej stanowiło przyjemność,
trudności ze snem, zaburzenia snu lub zbyt dużo snu,
zmęczenie i brak energii,
trudności z myśleniem, zapamiętywaniem, koncentracją lub podejmowaniem decyzji,
zmiany w apetycie lub zmiana wagi,
powracające myśli o śmierci lub samobójstwie,
objawy fizyczne, tj.: bóle głowy, bóle brzucha lub ból pleców.
Doświadczenie niektórych kombinacji tych objawów przez okres co najmniej dwóch tygodni prawdopodobnie oznacza, że jesteś w trakcie epizodu depresyjnego.
A może to smutek?
Zwykły, niezwiązany z chorobą smutek:
zazwyczaj jest krótkotrwały, trwa od kilku do kilkunastu godzin,
najczęściej nie ma dodatkowych objawów lub występują one pojedynczo w krótkim okresie czasu,
zwykle ustępuje, gdy osoba jest pocieszana lub przenosimy jej zainteresowanie na cos przyjemnego,
nie spotyka się tu raczej myśli samobójczych,
zazwyczaj ma swoje źródło w konkretnym problemie,
nasilenie przygnębienia jest proporcjonalne do przyczyny, która stoi za jego spowodowaniem,
raczej nie zaburza naszego życia,
mamy zachowaną zdolność ocenienia własnej sytuacji.
Istnieje skuteczne leczenie, ale otrzymuje je mniej niż 50% chorych
Depresję da się leczyć. Istnieją skuteczne metody jej leczenia. Niestety mniej niż 50% dotkniętych nią na świecie (są państwa, w których procent ten wynosi mniej niż 10%) otrzymuje takie leczenie.
Dlaczego nadal tyle osób nie korzysta z tego, że depresję możemy dziś leczyć? Powodów jest wiele. Wśród nich można wymienić m.in.:
brak zasobów,
brak wyszkolonych pracowników służby zdrowia,
stygmatyzację społeczną związaną z zaburzeniami psychicznymi.
niedokładna ocena stanu zdrowia osoby chorej.
Kiedykolwiek czytasz książkę o nowotworach lub stronę internetową czy coś innego, zawsze wymienia się depresję wśród skutków ubocznych raka. Ale w rzeczywistości depresja nie jest skutkiem ubocznym raka. Depresja jest efektem ubocznym umierania.
(John Green)
WHO ze względu na liczbę i nasilenie objawów, epizody depresyjne można podzielić na 3 rodzaje:
łagodne,
umiarkowane,
ciężkie.
Odróżnia się także depresję:
osób, które mają historię epizodów maniakalnych,
osób, które nie mają historii epizodów maniakalnych.
Te dwa przypadki mogą być przewlekłe – czyli mowa jest tutaj o dłuższym okresie czasu, nawrotach – a w szczególności u każdej osoby, która nie poddała się leczeniu.
Czym ono jest? Są to powtarzające się epizody depresyjne. Światowa Organizacja Zdrowia podkreśla, że w ich trakcie osoba doświadcza:
spadku nastroju,
utraty zainteresowania,
utraty przyjemności,
zmniejszenia energii prowadzącej do zmniejszonej aktywności przez co najmniej dwa tygodnie.
Niestety to nie wszystko. Wśród osób dotkniętych tym zaburzeniem cierpienie także z powodu:
objawów lęku,
Zaburzeń snu,
zaburzeń apetytu,
poczucia winy,
niskiej samooceny,
słabej koncentracji.
Epizod depresyjny łagodny
Osoba w takim stanie będzie miała trudności w kontynuowaniu zwykłej pracy i działań społecznych, ale prawdopodobnie nie przestanie funkcjonować całkowicie.
Ciężki epizod depresyjny
Osoba w takim stanie zazwyczaj nie jest w stanie kontynuować swoich spraw domowych i zawodowych, z wyjątkiem bardzo ograniczonego zakresu.
Choroba afektywna dwubiegunowa
Zazwyczaj składa się z epizodów manii i depresji oddzielonych okresami normalnego nastroju.
Jak podaje WHO epizody maniakalne dotyczą:
podwyższonego lub drażliwego nastroju,
nadmiernej aktywności,
presji mowy,
zawyżonej samooceny,
zmniejszonej potrzeby snu.
Jak walczyć z depresją?
WHO podaje, że udowodniono, iż programy profilaktyczne zmniejszają depresję.
Istnieją skuteczne metody leczenia umiarkowanej i ciężkiej depresji.
Istnieją terapie psychologiczne, tj.: aktywacja behawioralna, terapia poznawczo-behawioralna [CBT] i psychoterapia interpersonalna [IPT] lub leki przeciwdepresyjne, tj. selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny [SSRI] i tricykliczne leki przeciwdepresyjne [TCAs].
Leki przeciwdepresyjne mogą być skuteczną formą leczenia umiarkowanej i ciężkiej depresji, ale nie są pierwszą linią leczenia w przypadku łagodnej depresji. Nie powinny być stosowane w leczeniu depresji u dzieci i nie są pierwszą linią leczenia u młodzieży, wśród której powinny być stosowane z zachowaniem szczególnej ostrożności.
Tłumacz też człowiek
Każdy z nas może zetknąć się z depresją – może dotyczyć ona nas samych, bliskiej osoby z rodziny, przyjaciółki lub przyjaciela, dziecka czy koleżanki lub kolegi z pracy.
Pamiętajmy o tym, aby po prostu być w życiu osoby dotkniętej depresją. Liczą się drobne gesty, nawet krótki telefon czy miłe słowo. Nie krytykuj i nie oceniaj. Nie można też zniechęcić się – należy uzbroić się w cierpliwość i być wyrozumiałym. Jeśli chory nie chce pójść do lekarza, warto samemu skonsultować się ze specjalistą czy poszukać grupy wsparcia. A przede wszystkim zdobądź jak najwięcej wiedzy na temat depresji tylko wtedy będziesz mógł bardziej zrozumieć żonę czy męża, dziecko, znajomego czy koleżankę z pracy, która zmaga się z tym problemem.
Z czym należy się liczyć pomagając osobie z depresją?
Wprost zapytaj o to, jakiej pomocy potrzebuje.
Pomagaj tylko na tyle, na ile czujesz się na siłach.
Pomagaj, ale stawiaj wyraźne granice. Nie da się wiecznie być na czyjeś zawołanie.
Wspierasz, ale to nie ty jesteś osobą odpowiedzialną za leczenie – to rola lekarza i terapeuty.
Zbuduj grupę wsparcia.
Nie zapominaj o sobie. Jeśli zaniedbasz siebie nie będziesz mógł podać pomocnej dłoni potrzebującemu.
Gdzie szukać pomocy?
Wiele cennych informacji na temat lekarzy specjalistów, psychoterapeutów, gabinetów terapeutycznych, czy ważnych telefonów, a także informacje o samej depresji znajdziemy na stronie kampanii społecznej Forum Przeciw Depresji.
Informacje na temat depresji pochodzą z danych udostępnionych przez Światową Organizację Zdrowia (WHO).
Jesteśmy do Twojej dyspozycji
od poniedziałku do piątku od 7:00 do 19:00
W celu zapewnienia maksymalnej wygody użytkowników przy korzystaniu z witryny (zapamiętywanie ustawień i preferencji odwiedzających portal, zbieranie anonimowych danych w celach reklamowych i statystycznych) ta strona stosuje pliki cookies.
