Autorytety translatoryki

William Tyndale był człowiekiem, który w swoich czasach poczynił wiele przełomowych kroków. Niektórzy historycy biblijni nazywają go nawet prawdziwym ojcem angielskiej Biblii, a inni posuwają się wręcz do określania go ojcem współczesnego angielskiego. Był autorem pierwszego drukowanego przekładu na język angielski Nowego Testamentu i w przeciwieństwie do wcześniejszych rękopisów Wycliffe’a, jego praca została rozpowszechniona w tysiącach egzemplarzy. Znaczące było także, że Tyndale podjął się tłumaczenia na podstawie oryginalnych greckich i hebrajskich tekstów. Podkreśla się

Samuel Johnson potrzebował około ośmiu lat na ukończenie słownika języka angielskiego, który wydano 15 kwietnia 1755. Praca ta wkrótce stała się jednym z najważniejszych dzieł w historii języka angielskiego i pozostała głównym źródłem odniesienia aż do początku XX wieku. A warto wiedzieć, że człowiek ten był słynnym humorystą i autorem kultowych anegdot, napisał niezliczoną ilość prac dziennikarskich i krytycznych, biografii, esejów, wierszy, a nawet powieści i sztukę. Przemycił ogromną ilość dowcipu i językowej kreatywności

Anton Popovic, uczeń Jirego Levyego, to słowacki przekładoznawca i jedna z czołowych postaci szkoły z Nitry. Tamtejsza szkoła semiotyczna kształtowała się już w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku. Sam Popovic poświęcił bardzo dużo czasu na prace dotyczące przesunięć stylistycznych, jakie powstają podczas przekładu literackiego. To właśnie dzięki tej analizie, możliwa jest ocena jakości estetyki oryginału z perspektywy norm obowiązujących w języku docelowym. Teoria przekładu Popovic w licznych pracach badawczych zadaje pytanie: „Co dzieje się z

Znaczenia wyrazów są faktami semantycznymi. Żadnego z nich nie możemy interpretować w kontekście pozajęzykowym, to właśnie one bowiem są podstawą każdego, dowolnie wybranego systemu komunikowania się. Każdy ze znaków językowych możemy jednak tłumaczyć na kilka sposobów. Metody tłumaczenia znaków językowych Możemy wyróżnić następujące sposoby tłumaczenia tego samego znaku językowego: przekład wewnątrzjęzykowy – jest to najkrócej mówiąc interpretacja znaków w obrębie tego samego języka; przekład międzyjęzykowy – dotyczy ich interpretacji za pomocą innego języka; przekład

Edward Sapir to amerykański antropolog kulturowy, który był współtwórcą (obok Benjamina Lee Whorfa) tzw. hipotezy Sapira-Whorfa. Na podstawie licznych studiów językowych twierdzi, że język, jakim się posługujemy ma bardzo duży wypływ na postrzeganie rzeczywistości. Kim był Edward Sapir? To znany amerykański filolog germański, a także antropolog żydowskiego pochodzenia. Ponadto językoznawca, krytyk literacki, poeta i kompozytor. Sapir najbardziej kojarzony jest ze strukturalizmem amerykańskim, a także z hipotezą Sapira-Whorfa. Z ciekawostek, które są związane z jego nazwiskiem można

Słynny tłumacz, ale i krytyk literacki, mający na swoim koncie także dzieła poetyckie i prozę, autor antologii „Pisarze polscy o sztuce przekładu”, dużym zainteresowaniem darzy temat dwujęzyczności. Edward Balcerzan, bo o nim tu mowa, wydał też pracę „Styl i poetyka twórczości dwujęzycznej Brunona Jasieńskiego. Z zagadnień teorii przekładu”. Podejmuje w niej istotne kwestie dotyczące zmiany myślenia o dwujęzyczności, zwłaszcza w kontekście przeniesienia rozumienia terminu z lingwistyki na teren nauki o literaturze. Dwujęzyczność i jej

Jiří Levý, z wykształcenia bohemista i anglista, był czeskim teoretykiem przekładu. W 1949 roku został doktorem w wyniku rozprawy przeprowadzonej na temat rozwoju czeskich teorii i metod tłumaczenia. To, co w jego tezach powinno zainteresować każdego tłumacza, to podkreślana przez niego teza, iż praca translacyjna to szereg bardzo ważnych wyborów dokonywanych w procesie przekładu. Jiří Levý tłumacz Jiri Levy (Jiří Levý) był czeskim historykiem, teoretykiem literatury i przekładu. Jego prace i teoria przekładu literackiego miały

Odpowiedzialność w tłumaczeniu według Eugene A. Nida. Uważany za jednego z najważniejszych naukowców, jacy wnieśli swój wkład w badania językoznawcze, Eugene A. Nida jest twórcą teorii ekwiwalencji dynamicznej. Jak sam twierdził, zadaniem tłumacza jest skupienie się „nie tyle na samym tekście źródłowym, lecz na sposobie, w jaki tłumaczenie tego tekstu zostanie odebrane”. Wykorzystał swoją teorię między innymi w próbie stworzenia międzynarodowej wersji Biblii, która w założeniu miała być podobnie zrozumiała dla wszystkich czytających, niezależnie