O tłumaczeniach

Nazwy własne stanowią nie lada problem dla tłumaczy. Dlaczego tak się dzieje? Wynika to z pewnego rodzaju dwoistości ich natury. W większości tekstów nazwy te stanowią ich fundamenty i nierozerwalnie związane są z charakterem tekstu. Osoba początkująca w zawodzie musi nauczyć się kiedy nazwy własne pozostawić w oryginalnym brzmieniu, a kiedy starać się je przekształcać. Oczywiście istnieją zasady tłumaczenia nazw własnych, techniki tłumaczenia nazw własnych czy strategie ich tłumaczenia. Nie ma tu drogi na

Wittgenstein powiedział: „Granice języka ujawniają się poprzez niemożność opisania faktu, który odpowiada zdaniu (jest jego przekładem), bez powtórzenia zdania”. Nic bardziej prawdziwego. Słowo „milczeć” nie ma odpowiednika angielskiego, „silence” to cisza. Milczenie nie jest ciszą. Milczenie to konstrukcja kulturowa. Wobec tego, czy Anglicy i Amerykanie nie milczą? Podążając za teorią nieprzekładalności języka – wszystko jest nieprzekładalne – można stwierdzić, że nie istnieją jednakowe tłumaczenia, nie ma takich samych rzeczy, nie ma takich samych ludzi.

Każdy doświadczony tłumacz niejednokrotnie spotkał się w swojej karierze ze skrótem, który nawet dla niego był trudny do zrozumienia. Skróty istnieją w każdym języku i są nieodłącznym elementem komunikacji. Czasem jednak nawet doświadczeni tłumacze mogą mieć problem z prawidłowym ich rozszyfrowaniem. Rozszyfrowywanie skrótów: Skrót czy skrótowiec? Skróty są elementem języka, który stale ewoluuje. Ciągle powstają nowe formy skróconych wyrazów czy zwrotów. To naturalny etap rozwoju każdego języka, który jest podstawowym narzędziem komunikacji na świecie.